Tweehonderd jaar geleden vormden België en Nederland heel even één land: het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Het begon toen Napoleon in 1815 een laatste keer Europa op stelten zette. Geallieerde legers verzamelden zich tegen de keizer. Waterloo werd geen fraai zicht. Onverschrokken chirurgijns zoals de Aalsterse Jozef Kluyskens verzorgden de talrijke gewonden.

Ondertussen kroonde Willem I van Oranje zich tot koning van twee totaal verschillende landsdelen. Even had hij de wind mee. Het was een tijd waarin steden groeiden, nieuwe kanalen en wegen over kaarten kronkelden en merkwaardige oude maten zoals ellen of roeden voorgoed de deur uit vlogen.

In Aalst doken de eerste stoommachines op. De Dender werd bedwongen. Een nieuw stadhuis zag het levenslicht. De tekenschool nam een hoge vlucht. Ondernemende Aalstenaars grepen hun kans. En na jaren van Franse overheersing, hoorde je eindelijk weer Nederlands in de gemeenteraad. Rederijkerskamers jubelden van vreugde en muziekmaatschappijen vochten voor Willem I’s gunst.

Toen barstte de tijdbom. Brussel brandde. Ook in Aalst traden jonge revolutionairen naar voor. Het was 1830. België rukte zich los van het Koninkrijk der Nederlanden. Maar sommigen hadden heimwee naar hun Hollandse koning. Tot jaren later hoopten deze orangisten op een terugkeer naar de Nederlandse periode.

Dit boek telt 172 pagina’s, verscheen in 2015 en kost 15,- EUR.

De publicatie is te verkrijgen in 't Gasthuys - Stedelijk Museum.